|
[39] (1)
Dum
paucos dies
ad Vesontionem
rei frumentariae
commeatusque
causa
moratur,
ex percontatione nostrorum
vocibusque
Gallorum
ac mercatorum, qui
ingenti
magnitudine
corporum Germanos,
incredibili
virtute
atque
exercitatione
in armis esse
praedicabant (saepe numero
sese
cum
his
congressos
ne
vultum
quidem atque
aciem
oculorum dicebant
ferre potuisse),
tantus subito
timor
omnem exercitum
occupavit
ut non
mediocriter
omnium mentes
animosque
perturbaret. (2) Hic
primum
ortus est
a
tribunis militum,
praefectis,
reliquisque qui
ex urbe
amicitiae
causa
Caesarem secuti
non magnum in
re
militari usum
habebant; (3)
quorum
alius
alia
causa inlata,
quam sibi
ad
proficiscendum necessariam esse
diceret, petebat
ut eius
voluntate
discedere
liceret; non
nulli pudore adducti, ut
timoris
suspicionem
vitarent,
remanebant. (4) Hi neque vultum
fingere neque
interdum
lacrimas tenere
poterant: abditi in
tabernaculis
aut
suum fatum
querebantur
aut
cum
familiaribus suis
commune periculum
miserabantur.
Vulgo
totis castris
testamenta
obsignabantur.
Cayo
Julio César De Bello Gallico I,
39, 1-4 |
|