LXXVI
Siqua recordanti
benefacta priora voluptas
est
homini, cum
se cogitat esse
pium,
nec sanctam
violasse fidem, nec
foedere
nullo
divum
ad fallendos numine abusum
homines
multa parata
manent in
longa
aetate,
Catulle,
ex
hoc ingrato
gaudia amore
tibi.
nam quaecumque
homines bene
cuiquam
aut dicere
possunt
aut
facere, haec
a te
dictaque
factaque sunt.
omnia quae
ingratae perierunt
credita menti.
quare
iam te
cur amplius
excrucies?
quin
tu animo
offirmas atque istinc
teque reducis,
et
dis invitis
desinis esse
miser?
Difficile
est
longum subito
deponere amorem.
Difficile
est, verum
hoc qua lubet
efficias:
una
salus haec
est, hoc
est
tibi pervincendum;
hoc
facias, sive
id non
pote sive
pote.
o di,
si
vestrum est
misereri,
aut si
quibus umquam
extremam
iam ipsa in
morte tulistis
opem,
me miserum
aspicite et,
si
vitam puriter
egi,
eripite hanc pestem
perniciemque
mihi,
quae mihi
subrepens imos
ut torpor in
artus
expulit
ex omni
pectore laetitias.
non iam
illud quaero, contra me
ut diligat
illa,
aut,
quod non
potis est,
esse pudica
velit:
ipse
valere opto
et taetrum hunc
deponere
morbum.
o
di, reddite mi hoc
pro
pietate
mea.
Catulli
Carmina, LXXVI
|